درباره مرضیه برومند، خالق شخصیت‌های عروسکی معروف و محبوب که امروز ۷۲ ساله شد | مادری برای تمام عروسک‌ها

شهرآرانیوز؛ تله تئاتر‌های کودک و نوجوانی که در اواخر دهه ۴۰ از تلویزیون پخش می‌شدند، نخستین آثاری بودند که مرضیه برومند را به عنوان یک استعداد نوظهور در عرصه ژانر کودک به فضای نمایش معرفی می‌کردند. او که دانش آموخته هنر‌های نمایشی از دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران بود، تا پایان دهه ۵۰ با حضور در نمایش‌های صحنه ای، مجموعه‌های تلویزیونی و حتی سینمایی، توانایی‌های خود را در زمینه نویسندگی، کارگردانی، بازیگری و صداپیشگی بار‌ها به چالش کشید تا آنکه در سال ۱۳۶۰ با یک جُنگ ده، یازده قسمتی به نام «مدرسه موش ها»، از سوی گروه کودک شبکه یک سیما، مأمور به تولید برنامه‌ای شد که بچه‌ها را برای رفتن به مدرسه تشویق می‌کرد.

برومند با خلق نقش‌هایی همچون کپل و عینکی با همراهی ایرج طهماسب و حمید جبلی به عنوان صداپیشه، موفق شد تا پس از استقبال بی نظیر مخاطبان، به سراغ ساخت سری دوم این مجموعه برود. بیش از صد قسمت را برای ظهرجمعه کودکان دهه ۶۰ آماده کند و علاوه بر اضافه کردن شخصیت‌های جدید، ترانه ماندگار تیتراژ این سریال را به مجموعه نوستالژی‌های این نسل اضافه کند. ترانه «ک مثل کپل» که به قلم یک روحانی با نام سیدابوالقاسم حسینی ژرفا سروده شده بود، با ملودی محبوبی از محمدرضا علیقلی ترکیب و به تیتراژ پایانی کار تبدیل شد.

شش سال پس از تجربه موفق مدرسه موش ها، مرضیه برومند با الهام از شخصیت یک پیرزن گیلکی اهل انزلی که با حیوانات اهلی اش صحبت می‌کرد، به فکر ساخت «خونه مادربزرگه» افتاد. این برنامه در قالب یک سریال شانزده قسمتی، بار دیگر مورد استقبال مخاطبان قرارگرفت.

او که پس از دوتجربه اخیر خود به چهره‌ای موفق در زمینه کار کودک تبدیل شده بود، در سال ۶۹ با کارگردانی سریال «آرایشگاه زیبا» ثابت کرد در حوزه کار بزرگسال نیز همان اندازه قدرتمند و حرفه‌ای ظاهر می‌شود. پس از این تجربه، با تولید سریال «قصه‌های تا به تا» در سال ۷۳ بار دیگر به سمت و سوی کودکان بازگشت و عروسک فراموش نشدنی دیگری (زی زی گولو) را به موزه عروسک‌های تلویزیون ایران اضافه کـــرد کـــه در کنــار هنرنمایـــی امیرحسین صـدیق و لیلی رشیـدی، بــــه داستــــانی دوســت داشتنی و پرخاطره تبدیل شد. همکاری موفقیت آمیز او با امیرحسین صــــــدیـــــق در سریــــال «کتـــابفـــروشی هــدهـــد» با مـحــوریـــت کـــــتـــــاب و کتــاب خوانـی ادامــه پــیـــدا کرد.

سریال «آب پریا» ساخته مرضیه برومند که نوروز سال ۹۲ از صداوسیمای ملی ایران عرضه شد، با دغدغه محیط زیست به روایت سه خواهر با نام‌های آب پری، سبزپری و ابرپری پرداخت که در برابر یک ضدقهرمان به نام اَپوش (نماد خشک سالی) قرار می‌گیرند.

مرضیه سادات برومند یزدی که امسال در ۱۷ خرداد، هفتاد و دومین شمع زندگی اش را خاموش می‌کند، در اسفند سال گذشته به مدیرعاملی خانه سینما منصوب شد، اما عامه مردم او را با آثار خاطره انگیزی به یاد می‌آورند که با وام گرفتن از شخصیت‌های عروسکی خلاقانه، نقش بی بدیلی را در جلب نظر مخاطب خردسال و حتی بزرگ سال جامعه ایرانی، ایفا می‌کرد.

مرضیه برومند مادر عروسک‌های هیجان انگیز بسیاری است. عروسک‌هایی که برای ما هم، هویت و هم جان داشتند. بعضی از این عروسک‌ها در یادمان پررنگ‌تر مانده و نامشان را هرگز فراموش نمی‌کنیم. مثل زی زی گولو، مخمل و مثل ک مثل کپل.

زی زی گولو:
عروسکی صورتی با دوگوش تا به تا که صدای دل نشین و مهربانی داشت، از سیاره‌ای دیگر آمده بود و می‌توانست با کار‌های خارق العاده اش زمینی‌ها را غافل گیر کند. نام ورد جادویی او این بود: «زی زی گولو آسی پاسی دراکوتا تا به تا»

مخمل:
گربه محبوب خونه مادربزرگه که چشم دیدن تازه وارد‌ها را نداشت. او کودکی بسیاری از ما بود که تمام توجه‌ها را برای خودش می‌خواست، اما وقتی «نبات» جوجه شیرین آقا حنایی و گل باقالی به دنیا آمد، همه چیز برای مخمل رنگ دیگری گرفت.

کپل:
بعید است کسی «کپل» مدرسه موش‌ها را با صداپیشگی حمید جبلی به یاد نیاورد. همان موش چاق و شکمو که جیب هایش پر از فندق و پسته بود. حتی ترانه تیتراژ «مدرسه موش ها» هم با محوریت شخصیت او ساخته شد.